ناز و کرشمه‌های روسیه در پرونده هسته‌ای ایران آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید روسیه، تنها کشوری است که می‌تواند این شانس را به ایران بدهد... این امر تا حد زیادی به ایران بستگی خواهد داشت و ایران باید با طرح پیشنهادی مسکو برای ایجاد یک همکاری مشترک در خاک روسیه برای غنی‌سازی اورانیوم مورد نیاز کارخانه هسته‌ای بوشهر موافقت کند. روس‌ها که تاکنون با نقش‌آفرینی در پرونده هسته‌ای ایران به امتیازات قابل توجه سیاسی و اقتصادی دست یافته‌اند، بار دیگر و هم‌زمان با بررسی قطعنامه شورای امنیت علیه ایران، به طرح خواسته‌ها و امتیازات تازه پرداخته و ایران را تهدید کرده‌اند. آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید
به گزارش سرویس بین‌الملل «بازتاب»، خبرگزاری «ریانووستی» روسیه در گزارشی، به برشمردن این خواسته‌ها پرداخته و می‌نویسد: ما به وضوح می‌بینیم که بحث و مناظره‌ها درباره برنامه هسته‌ای ایران به درازا کشیده است. چالش اصلی در این میان، به‌کارگیری فصل هفت منشور سازمان ملل است که باعث مطرح شدن هر دو مورد تحریمات و احتمال به‌کارگیری نیروی نظامی شده است. ایالات متحده آمریکا و کشورهای سه‌گانه اروپایی، از این ایده حمایت کردند و روسیه و چین با آن به مخالفت برخاستند. ولی حتی اگر روسیه و چین، طوری هماهنگ شوند که از پیش‌نویسی دفاع کنند که گزینه استفاده از تحمیل و زور را حذف کند، تا حد زیادی آخرین شانس را برای ایران به وجود خواهند آورد که ایران را از انزوای بین‌المللی نجات دهد. روسیه، تنها کشوری است که می‌تواند این شانس را به ایران بدهد، این عقیده «رزگوتمولر» مدیر مرکز «مسکو کارنیج» و کارشناس منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای است.
او می‌گوید: این امر تا حد زیادی به ایران بستگی خواهد داشت و ایران باید با طرح پیشنهادی مسکو برای ایجاد یک همکاری مشترک در خاک روسیه برای غنی‌سازی اورانیوم مورد نیاز کارخانه هسته‌ای بوشهر موافقت کند. علاوه بر این، به خاطر اهمیت این کار مشترک که به عنوان ابتکاری از سوی روس‌ها مطرح شده است، نظراتی درباره به وجود آمدن مراکز بین‌المللی ارائه‌دهنده خدمات هسته‌ای، قوت گرفته مبنی بر این‌که این مراکز، تحت هدایت قدرت‌های هسته‌ای فعالیت داشته باشند.
درواقع، این به معنای آن است که همکاری مشترک ایران و روسیه می‌تواند، به عنوان الگوی پیشگامی در زمینه پروژه هسته‌ای بین‌المللی چندجانبه عمل کند.
همچنین تهران باید موافقت کند که در همه فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم خود، ازسرگیری فعالیت‌ها را تا جایی که ممکن است، طبق مهلتهای قانونی انجام دهد، مگر آن‌که کار به جایی رسیده باشد که عذر موجهی داشته باشد.
ایران به تازگی اعلام کرده است که غنی‌سازی اورانیوم 8/4 درصدی داشته و در ادامه اشاره کرده است که قصد ندارد غنی‌سازی کمتر از 5 درصد داشته باشد؛ حال این پرسش مطرح است که چرا ایران نمی‌خواهد، فرصت دیگری به وجود آورد و به بازرسان این اجازه را بدهد که یک بار دیگر بررسی کنند که تحقیقات هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است، چراکه در غیر این صورت، اگر این کار را نکند حمایت روسیه و چین را برای خود جلب نکرده است.
«نیکلای اسپاسکی»، معاون ریاست شورای امنیت روسیه بر این مطلب تأکید کرده که روسیه، مهلتهای قانونی را تنها ابزار واحد اعتمادسازی در برنامه هسته‌ای می‌داند که ممکن است از چند ماه تا چند سال طول بکشد.
البته دیدگاه‌های دیگر نیز مطرح شده که حاکی از آن است که تهران می‌تواند از طیف گسترده‌تری از ابزارهای دیلپماتیک بهره ببرد، اما به هر ترتیب، ایران ترجیح می‌دهد حرکت لوکوموتیو بخاری خود را که قدرت مانورش محدود به همان مسیر ریل است، ادامه دهد. البته باید گفت که این واشنگتن است که ایران را به سمت چنین خط‌مشی‌هایی می‌کشاند و این رایس بود که در اوایل سال گذشته در مذاکرات مربوط به غنی‌سازی اورانیوم، به کشورهای اروپایی توصیه کرد که درخواست مهلت قانونی موقتی را به سمت یک مهلت قانونی دایم بکشانند.
خلاصه آن‌که رسیدن به توافق با خانم گوتمولر سخت به نظر می‌رسد، زیرا او بر این باور است که تهران از یک سیاست و خط‌مشی ثابت و دایمی پیروی می‌کند و خط قرمزها را یکی پس از دیگری پشت سر می‌گذارد و این روشن است که این رویه ایران، به سمت اتمام روش‌های دیپلماتیک منتهی می‌شود؛ بنابراین، با چنین مواضع بدون تضمینی، کار روسیه در تلاش‌هایش برای نجات ایران از تحریمات فصل هفت منشور سازمان ملل، سخت خواهد شد.
آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید
انرژى هسته اى و ضرورت هاى زمانه 2
بخش اول مقاله انرزی هسته ای و ضرورت های زمانه لطفا کلیک کنید
